آیا تاریخ تکرار خواهد کرد؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
آیا تاریخ تکرار خواهد کرد رئیس جمهوری در مرز با سرزمین های اشغالی بر علیه اسرائیل سخنرانی کند؟ آیا تاریخ تکرار خواهد کرد رئیس جمهوری بدون استفاده از شیشه ضد گلولهی ویژه سخنران در تریبون عادی قرار بگیرد؟ آن هم در مرز لبنان و اسرائیل؟
آیا رئیس جمهوری خواهد آمد که هر بار قدم در آمریکا بگذارد لرزه بر اندام استکبار بیاندازد؟
آیا رئیس جمهوری خواهد آمد که در مجامع بین المللی نام امام زمان (عج) و انسان کامل را بر زبان جاری کند و گفتمان مهدویت را زنده نگهدارد؟
آیا رئیس جمهوری خواهد آمد که چند ساعت مانده به پایان دوره ریاست جمهوری اش آن هم در روزی که قرار است حکم تنفیذ رئیس جمهور آینده داده شود باز برای بازدید از پروژه ها و افتتاح آنها برود؟
آیا رئیس جمهوری خواهد آمد که در آخرین نطق سخنرانی اش از مردم حلالیت بطلبد و خود را بدهکار مردم بداند. (نه همچون خاتمی که خود را در آخرین سخنرانی اش طلبکار مردم می دانست)
آیا رئیس جمهوری خواهد آمد که از منتقدین خود تشکر و قدردانی کند با وجودی که بیشترین و بی سابقه ترین توهین ها (هم از نظر کمیت و هم کیفیت) را در این هشت سال از همین منتقدین (دشمنان دوست نما) دید؟
آیا رئیس جمهوری خواهد آمد که در آخرین روز فعالیتش در نامه ای به قوه قضائیه تمام دارایی هایش را مکتوب اعلام کند. همانطور که در بدو آمدنش اعلام کرد؟
آیا رئیس جمهوری خواهد آمد که تمام نقاط محروم و شهرهای کشور را از نزدیک ببیند و همسفره فقرا بشود؟
چه کسی جز خود «تو» جرأت داشت در سازمان ملل و مجامع بین المللی «هولوکاست» را به چالش بکشد و موجودیت اسرائیل غاصب را به زیر سوال ببرد.
از خدماتی که کرده ای چیزی نمی گویم چون که خودت بارها گفته ای و آن که باید بداند و قدردان باشد می داند و قدردان است و کسی هم که نمی خواهد ببیند باز خواهد گفت که دروغ می گویی. بگذار دیگران هر چه می خواهند بگویند.
یادم می آید همیشه از مردم حرف زدی و مردم را ولی نعمت خود می دانستی.
چه کاریکاتورها و تصاویری که از تو نساختند.
چه حرفهایی که پشت سرت نزدند، چه تهمت و افتراهایی که نگفتند و تو در این هشت سال نجیبانه صبر کردی و هیچ نگفتی چرا که وقت خود را وقف خدمت به این ملت کرده بودی و نمیخواستی از این وقت زمانی را برای دفاع از خود اختصاص دهی.
اینقدر کار می کردی که حتی اگر از مرخصی قانونی خود هم استفاده می کردی و به خود استراحت می دادی و به ویلای شمال می رفتی (ویلایی که هرگز نداشتی) باز به تو انگ می زدند که دیدید دوباره خانه نشین شد.
نمی گویم نقص نداشتی، داشتی! گاهی هم اشتباه کردی، خب مگر تو انسان نبودی؟! مگر قرار بود معصوم باشی؟ ما هم از پاره ای رفتارهایت رنجیده خاطر شدیم و گاه خونه دل خوردیم اما اینقدر هم نمک به حرام نبودیم که خدماتت را نادیده بگیریم. چرا که اشتباهاتت در مقابل خدماتت و در مقابل جهاد هشت ساله ات قابل چشم پوشی بودند.
دوستت داشتم و دارم بخاطر سادگی ات.
دوستت داشته و دارم بخاطر اینکه از جنس مردم و با مردم بودی.
دوستت داشته و دارم چون شجاعت بی نظیرت را بعد از رهبری در هیچ رئیس جمهوری ندیدم.
آیا تاریخ تکرار خواهد کرد رئیس جمهوری در مرز با سرزمین های اشغالی بر علیه اسرائیل سخنرانی کند؟ آیا تاریخ تکرار خواهد کرد رئیس جمهوری بدون استفاده از شیشه ضد گلولهی ویژه سخنران در تریبون عادی قرار بگیرد؟ آن هم در مرز لبنان و اسرائیل؟
آیا رئیس جمهوری خواهد آمد که هر بار قدم در آمریکا بگذارد لرزه بر اندام استکبار بیاندازد؟
آیا رئیس جمهوری خواهد آمد که در مجامع بین المللی نام امام زمان (عج) و انسان کامل را بر زبان جاری کند و گفتمان مهدویت را زنده نگهدارد؟
آیا رئیس جمهوری خواهد آمد که چند ساعت مانده به پایان دوره ریاست جمهوری اش آن هم در روزی که قرار است حکم تنفیذ رئیس جمهور آینده داده شود باز برای بازدید از پروژه ها و افتتاح آنها برود؟
آیا رئیس جمهوری خواهد آمد که در آخرین نطق سخنرانی اش از مردم حلالیت بطلبد و خود را بدهکار مردم بداند. (نه همچون خاتمی که خود را در آخرین سخنرانی اش طلبکار مردم می دانست)
آیا رئیس جمهوری خواهد آمد که از منتقدین خود تشکر و قدردانی کند با وجودی که بیشترین و بی سابقه ترین توهین ها (هم از نظر کمیت و هم کیفیت) را در این هشت سال از همین منتقدین (دشمنان دوست نما) دید؟
آیا رئیس جمهوری خواهد آمد که در آخرین روز فعالیتش در نامه ای به قوه قضائیه تمام دارایی هایش را مکتوب اعلام کند. همانطور که در بدو آمدنش اعلام کرد؟
آیا رئیس جمهوری خواهد آمد که تمام نقاط محروم و شهرهای کشور را از نزدیک ببیند و همسفره فقرا بشود؟
چه کسی جز خود «تو» جرأت داشت در سازمان ملل و مجامع بین المللی «هولوکاست» را به چالش بکشد و موجودیت اسرائیل غاصب را به زیر سوال ببرد.
از خدماتی که کرده ای چیزی نمی گویم چون که خودت بارها گفته ای و آن که باید بداند و قدردان باشد می داند و قدردان است و کسی هم که نمی خواهد ببیند باز خواهد گفت که دروغ می گویی. بگذار دیگران هر چه می خواهند بگویند.
یادم می آید همیشه از مردم حرف زدی و مردم را ولی نعمت خود می دانستی.
چه کاریکاتورها و تصاویری که از تو نساختند.
چه حرفهایی که پشت سرت نزدند، چه تهمت و افتراهایی که نگفتند و تو در این هشت سال نجیبانه صبر کردی و هیچ نگفتی چرا که وقت خود را وقف خدمت به این ملت کرده بودی و نمیخواستی از این وقت زمانی را برای دفاع از خود اختصاص دهی.
اینقدر کار می کردی که حتی اگر از مرخصی قانونی خود هم استفاده می کردی و به خود استراحت می دادی و به ویلای شمال می رفتی (ویلایی که هرگز نداشتی) باز به تو انگ می زدند که دیدید دوباره خانه نشین شد.
نمی گویم نقص نداشتی، داشتی! گاهی هم اشتباه کردی، خب مگر تو انسان نبودی؟! مگر قرار بود معصوم باشی؟ ما هم از پاره ای رفتارهایت رنجیده خاطر شدیم و گاه خونه دل خوردیم اما اینقدر هم نمک به حرام نبودیم که خدماتت را نادیده بگیریم. چرا که اشتباهاتت در مقابل خدماتت و در مقابل جهاد هشت ساله ات قابل چشم پوشی بودند.
دوستت داشتم و دارم بخاطر سادگی ات.
دوستت داشته و دارم بخاطر اینکه از جنس مردم و با مردم بودی.
دوستت داشته و دارم چون شجاعت بی نظیرت را بعد از رهبری در هیچ رئیس جمهوری ندیدم.